Deel 11 | 20 februari 2021

Traditiegetrouw beginnen we de blog weer met een notitie van hoe veel te lang geleden het is dat ik wat gepost heb. Deze keer spant dan ook direct de kroon, de vorige post was november 2019! Ik hoef niemand te vertellen wat een bewogen jaar 2020 was, voor ons was dat geen uitzondering. De corona, een nieuwe baan en het feit dat we sinds mei samen wonen heeft zeer weinig tijd voor Emma overgelaten helaas. Nu we het leven voor zover het kan op een rijtje hebben gaan we met een frisse motivatie van start!

De restauratie – Uur 740 en verder!
Ik ben maar gestopt met de uren bijhouden. In 2020 hebben we minder dan voorgaande jaren geklust, maar er is niet niets gebeurt. De romp is bijna helemaal vrij van rot staal (maar nog lang niet dicht), de opbouw zijn enorme stappen in gemaakt de laatste tijd. We willen het laswerk voor de komende zomer af hebben. Dit houdt in dat we de meeste weekenden zullen gaan klussen.

De kajuit
De opbouw is een project op zich geworden. Voor de kajuitramen zijn nieuwe delen gesneden, de lay-out van de ramen is aangepast om een aparte luchtinlaat en -uitlaat toe te voegen voor de motorruimte. Het mooie van computergestuurd snijden is dat de ramen nu stuurboord en bakboord identiek zijn. De ramen kunnen nu gemakkelijk vanaf tekening gemaakt worden. Het meeste werk van het plaatsen van de nieuwe delen was het uitlijnen. De ramen moeten ten opzichte van de romp uitgelijnd zijn om niet scheef te lijken. Daarnaast moeten stuurboord en bakboord zo gelijk mogelijk zijn. Toen de ramen eenmaal op de juiste plek zaten, is het geheel vast gelast.

Het dak van het kajuit vervangen we volledig. Het materiaal is te dun en zit vol met schroefgaten, rotte plekken en deuken doordat er teak op heeft gelegen. Er zal ook geen teak meer op terug komen. Alles wordt nieuw van het dak, op twee spanten rondom de mastfundatie na. De nieuwe spanten, een T-profiel 30x30x3mm, heb ik in de juiste ronding gewalst. Dit was een aardige uitdaging, de radius van het dak verloopt doordat de opbouw smaller wordt verder naar voren. De spanten zijn gelukkig goed bij te buigen om tot de juiste ronding te komen. De spanten worden in langsscheepse richting verbonden met strippen om het geheel wat stijver te maken dan het originele dak.

Ik ben begonnen met het hoge deel. Voordat het oude deel er uit geslepen is, is er een tijdelijke balk tussen de wanden geplaatst om de vorm kloppend te houden. Het oude deel is er in een keer uit geslepen. De nieuwe spantafstand heb ik wat aangepast om gunstig uit te komen met de ruimte tussen de ramen en de kajuitingang is iets groter geworden hierdoor wat ik ook prettig vind. De rest van de opbouw hebben op soortgelijke methode aangepakt. Wendy heeft veel kunnen helpen met slijpen en het passend maken van de spanten.

Het tentendebacle
De tent over de boot werd wat gammel. De tent stond op lange poten op de grond waardoor de tent behoorlijk bewegelijk was met zwaar weer. Het plan was dus om de tent wat aan te passen zodat deze op het dek zou afsteunen in plaats van op de grond. Dit scheelt 3 meter aan pootlengte en de tent kan een stukje hoger staan boven de het dek wat stahoogte creëert tijdens het klussen. Zo gezegd zo gedaan en hebben Thomas en Sander mij geholpen met het aanpassen van de tent.

Helaas was deze constructie maar van korte duur. Twee weken later was er een zware storm en is de tent volledig kapot geblazen. De dunwandige party-tent buizen waren niet meer bestemd tegen het zware weer. Terug naar de tekentafel dus.. De volgende constructie moet dus wat sterker zijn dus deze is gebouwd uit T-profielen en de hoeken uit 6mm staal. Het frame is dit keer ook aan het dek vastgelast. De tent staat op dit moment al 8 maanden en geeft geen krimp bij stormen gelukkig.

Er zijn afelopen jaar nog een tal van kleine dingen gedaan, onder andere is de lach van Emma weer gevuld met vers staal en de laatste rotte plekken in schotten van de kiel zijn gevuld. Wendy heeft deze winter leren lassen en kan nu dus ook aan Emma gaan lassen, ze is een talentje!

Binnenkort weer een update 😉

Groetjes Wendy en Sjoerd